قاری قرآن در مجلس خطبه فدک، قبل از قرائت، به انتخاب آیاتی که می‌خواست بخواند اشاره کرد و یک جمله عجیب گفت:

در قرآن، آیات مربوط به باران در کنار آیات مربوط به ولایت آمده است!

از آن روز غمی دوبرابر از نباریدنِ باران در دلمان بود.

شبیه آن جمله از دعای کمیل:

صَبَرْتُ عَلَي عَذَابِكَ فَكَيْفَ أَصْبِرُ عَلَي فِرَاقِكَ

یعنی گیرم که عذاب تو را بتوانم طاقت بیاورم، با جدایی و فراق تو چه کنم؟!

همه‌ش به خودمان می‌گفتیم:

به فرض که خشکسالی را تحمل کنیم، با غصه‌ای که به قلب امام آوردیم و ولایتی که قدر ندانستیم و آسمانی که قهرش گرفته، چه کنیم؟

دوشنبه که باران آمد

ذوقی دو برابر داشت!

لذت تماشای برخورد قطره‌ها به برگ‌های تشنه یک طرف

لذت تصور لبخند شما...

صد برابر بیشتر!

 

لایقش نیستیم اما

شما را به کرامتتان

خودتان را از ما نگیرید!