بارقه‌ی امید
امروز روز دخترهاست!
این در نگاه اول خیلی شیرین است.
اما وقتی چندتا سوال از این مناسبت می‌پرسیم کم‌کم پیچیده و عجیب می‌شود:
دختر بودن با چه معیاری؟ ازدواج نکردن؟ در خانه بابا بودن؟ فرزند مونثِ کسی بودن؟ دختر بودن تا چه سنی؟!
شنا کردن خلاف جریان رود سخت است.
اما با خودم فکر می‌کنم اگر امروز دست و پا نزنیم، برای شیعیانی که ۱۰۰ سال بعد از ما زندگی خواهند کرد، چه میراثی از دست‌مالیِ مناسبت‌های مذهبی با نامگذاری‌های این چنینی به جا خواهد ماند؟!️
۱) اولین دلیلی که نباید این روز را منحصر به دخترها کرد، اثر گذاری غیرقابل انکار حضرت معصومه بر مردان تاریخ و جریان‌‌سازی‌های پرقدرتشان بوده. این نامگذاری‌ها کم‌کم ذائقه‌ها را عوض می‌کند. واقعا به ۱۰۰ سال بعد فکر کنید! و اینکه این تفکیک جنسیتی، چقدر فرصت قهرمان‌سازی با الگویی مثل حضرت معصومه را از پسران ما خواهد گرفت!؟️
۲) این جریان البته به نوبه خود در دخترها هم، هیچ حرکت مؤثری رقم نخواهد زد. مگر اینکه کسی بیاید و مفصل برای آن‌ها تبیین کند که صرفِ مؤنث آفریده شدن، موهبت ویژه‌ای نیست، همانطور که مذکر بودن! مگر آن‌که کسی بتواند بر اساس ویژگی‌های پایه و شاکله‌ی اختصاصی خود، چراغی روشن کند و کاری کند که دیگران استعداد و توان و انگیزه‌اش را نداشته‌اند... آن وقت چنین دختری می‌شود مصداق احادیث رسول الله در وصف دختران. نه صرفا کسی که موهای بلندی دارد و ناز کردن را خوب می‌داند...️
۳)از این دو مهم‌تر اینکه وجود حضرت فاطمه معصومه، یک بارقه‌ی امید است! امید رسیدن به افقی بلند با تکیه بر تلاش!
مساله، فقط رسیدن ایشان به مقامی که امام، او را معصوم بخواند نیست! مساله رسیدن به مقام شفاعت است...
یک خانم جوان، با حرکت خودش، کاری می‌کند که تا قرن‌ها بعد، هرکس شور قیامی در سر دارد یا شوق مقامی، باید وارد کانون او بشود. از او درس بگیرد. از او بخواهد... این کانون را او با رنج و زحمت و با استقامت و امیدی که قطعا روحیات زنانه در آن دخیل بوده، ساخته است.
او ایستادگی کرده
و پیامی برای همه دختران و زنان [و بیشتر حتی، مردانِ] تاریخ فرستاده:
که مجاهد بودن، مرد و زن نمی‌شناسد!
این خیلی شگفت‌انگیز است که امروز ما قهرمانان زیادی را می‌بینیم که سر خط مبارزه و مطالعه و فهم را از قم گرفته‌اند و قیام کرده‌اند...
مقام شفاعت است که باعث می‌شود کسی در شهر محل دفن خود، بعد از رحلت از این دنیا، شروع به پایه‌گذاری یک تمدن کند. تمدنی که از نهضت‌های مختلفی جان بگیرد و مدام رشد کند تا به غایت نهایی ظهور منجی برسد.
کانونی که پیامش کوتاه، دقیق و مشخص باشد: قم ! یعنی بلند شو! قیام کن!
دلتان می‌آید این روز را به پسرها تبریک نگویید؟ و برایشان پررنگ نکنید؟
مختصر و مفید تمام این حرف‌ها را سید حمیدرضا برقعی، مثل همیشه دقیق و رسا به زبان شعر درآورده. که الهی هنرش ابدی و ماندگار باشد. بخوانید و کیف کنید:
ما قاصريم وصف تو را وقتی،
امثال مرعشی و بروجردی
یک عمر روزه‌های معطر را
با بوسه بر ضریح تو وا کردند
تکرار فاطمه است عبور تو
توصیف زینب است مرور تو
معصومه نام داشت حضور تو
اما تو را کریمه صدا کردند...
ای تا همیشه کار تو کارستان!
اثبات کرده شوکت تو هر آن
هرگز نکرده‌اند همه مردان
کاری چنان که فاطمه_ها کردند...
عید شما مبارک